Przechowywanie zielnika
Przechowywanie okazów
Okazy można przechowywać w pudełkach, teczkach lub nawet luzem w odpowiednio dostosowanych nowoczesnych szafach. Każde z tych rozwiązań chroni nasze zbiory przed kurzem oraz uszkodzeniami mechanicznymi – i o to chodzi. Wykonanie teczek z bocznymi skrzydełkami chroniącymi okazy przed wypadnięciem umożliwia także wygodny transport okazów, gdyby zaszła taka potrzeba.
Uporządkowanie zbioru
Przed włożeniem arkuszy do teczek czy pudeł wpierw je uporządkuj, np. układając alfabetycznie według nazwy gatunkowej lub systematycznie (np. rodzinami). Ułatwi Ci to w przyszłości znalezienie potrzebnego arkuszu.
W przypadku okazów o zdrewniałych, kolczastych łodygach, zachowujących nawet po wysuszeniu przestrzenny charakter, warto dorobić po bokach arkusza małe wsporniki (z papieru lub styropianu). Spoczną na nich arkusze sąsiadujące z kolczastą rośliną, nienarażone na przedziurawienie czy wygięcie arkusza na boki.
Co może zagrozić naszym zbiorom?
Zbiory zielnikowe są łakomym kąskiem dla larw niektórych owadów. Jeśli trafisz na ślady ich żerowania (świadczą o tym wygryzione w okazach dziury i odchody szkodników w postaci pyłu roślinnego), włóż arkusze na kilka dni do zamrażalnika. Niska temperatura zabije szkodniki, okazowi zaś w żaden sposób nie zaszkodzi.
Innym niebezpieczeństwem jest zbyt duża wilgotność panująca w pomieszczeniu, w którym przechowujemy zbiory. Jej efektem może być rozwój pleśni na naszych okazach.
Przechowywanie zielników w placówkach naukowych
Aby uniemożliwić rozwój pleśni i owadów, w profesjonalnych, klimatyzowanych zielnikach obniża się wilgotność do ok. 35% i temperaturę do ok. 18oC. Dodatkowo zbiory mrozi się profilaktycznie co jakiś czas w zamrażarkach w temperaturze ok. –20oC. Dawniej posypywano rośliny różnymi truciznami, a i obecnie w niektórych zielnikach przeprowadza się tzw. fumigację, czyli zwalczanie szkodników przy użyciu trujących gazów. Metody te są jednak w odwrocie, gdyż ich stosowanie nie jest obojętne dla zdrowia osób pracujących ze zbiorami.